يك عكس، يك گزادایی پرنده تر بود یارونالدورش؛ دايي پرنده‌تر بود يا رونالدو؟
از علي دايي يك پرواز بلند هم در بازي‌هاي آسيايي1994 در هيروشيما به خاطر مي‌آوريم كه البته پايان خوشي نداشت
سايت گل- دقيقا 12 روز قبل بود كه كريس رونالدو با يك پرواز بلند و ضربه سر حرفه‌اي دروازه منچستريونايتد را باز كرد تا اين پرواز باشكوه به سوژه اول رسانه‌ها تبديل شود. اما نگاهي به اين دو عكس تاريخي به يادمان مي‌آورد كه پرش‌هاي شماره 10 تاريخي خودمان و آقاي گل جهان نيز دست كمي از ستاره‌هاي درجه اول دنياي فوتبال ندارد.
خاطره‌بازي؛ پروازهاي تاريخي شهريار
علي دايي را با ضربات سر سهمگين و با پرش‌هاي بلندش در دوران بازيگري به ياد مي‌آوريم. اولين صحنه مهم و اولين پروازي كه از علي دايي در خاطر فوتبالي‌ها مانده به بازي ايران- عمان در مقدماتي جام جهاني 1994 بازمي‌گردد. دايي كمي پيش‌تر از اين بازي و در «جام اكو» اولين بازي خود را با لباس تيم‌ملي انجام داده بود، اما اولين بازي رسمي او در تورنمنت‌هاي مهم همين بازي ايران- عمان در تهران بود. او با تصميم پروين در دقايق پاياني به زمين آمد و در دقيقه 80 با پروازي بلند و ضربه سري كه از روي خط محوطه جريمه نواخت، تير افقي دروازه عمان را لرزاند.
بعدتر در مرحله دوم همان رقابت‌ها در دوحه قطر، علي دايي به ستاره تيم ايران و آقاي گل رقابت‌ها تبديل شد. از 4 گل دايي در آن 5 بازي، گل به ژاپن با پا و سه گل ديگر با ضربه سر زده شد. دو گل به كره شمالي با سانترهاي ابراهيم تهامي، و يك گل در شكست 1-2 مقابل عراق كه اين يكي هم با پرشي بلند و عجيب همراه بود. دايي در شرايطي كه فضاي دورخيز نداشت با پرشي درجا و بسيار بلند توپ سرگردان در آسمان شش‌قدم را به گل ايران تبديل كرد.
از علي دايي يك پرواز بلند هم در بازي‌هاي آسيايي1994 در هيروشيما به خاطر مي‌آوريم كه البته پايان خوشي نداشت. او در هجده‌قدم تيم بحرين پرش بسيار بلندي انجام داد كه اين بار مسير حركتش بيشتر در جهت افقي بود. اما دروازه‌بان بحريني‌ها با پا به استقبال دايي آمد و نتيجه اين برخورد مصدوميت سنگين شهريار و طحال پاره‌اي بود كه دايي را در همان بازي اول از ادامه رقابت‌ها بازداشت.
مكث پرتغالي؛ مكث آباداني
دايي بعدها اين فرصت را پيدا كرد تا پروازهاي بلندش را در رقابت‌هاي باشگاهي در اروپا براي مخاطبان گسترده‌تري به نمايش بگذارد. مثل همين عكس كه او را در مصافي هوايي با ينس له‌من آلماني نشان مي‌دهد و براي مقايسه در كنار پرواز بلند كريس رونالدو قرار گرفته است. البته خصوصيت ويژه گل رونالدو به من‌يونايتد بيش از اين‌كه به پرواز بلندش مربوط باشد به مكث كوتاه او در آسمان و ضربه سر دقيقش برمي‌گشت.
مكث كردن در آسمان يكي از تخصص‌هاي ويژه بازيكنان سرزن به حساب مي‌آيد كه به آن‌ها كمك مي‌كند ضربه سر را به بهترين و دقيق‌ترين شكل به توپ بزنند. در ميان سرزن‌هاي ايراني كسي كه تخصص ويژه‌اي در مكث روي هوا داشت كريم باوي بود. گلزن بلندبالاي دهه60 كه مثل هم‌ولايتي‌اش ابراهيم تهامي توصيف‌هاي اغراق‌آميزي در مورد خودش داشت. باوي يك بار درباره مكث‌هاي عالي‌اش قبل از سرزني گفت: «اين كار را از يك مربي آباداني ياد گرفتم. توي تمرين مي‌گفت بپريد هوا و هر وقت من سوت زدم برگرديد پايين!»
شما هم نظر بدهيد
از مكث عالي كريس رونالدو روي هوا كه بگذريم، سوژه جالب اين دو عكس همان پرواز بلند دايي و CR7 است. بياييد شما هم با نگاه به اين دو تصوير و يادآوري پرش‌هاي بلند دايي در اين باره نظر بدهيد. به نظر كدام يك بلندپروازترند؟ علي دايي يا كريس رونالدو؟